A food affair, Gent

In een stad met een trieste gastronomische cultuur, is het verleidelijk om de lat niet zo hoog te leggen - ten onrechte. A food affair bewijst dat er òòk in Gent origineel en lekker kan getafeld worden, je moet alleen een beetje meer moeite doen om te zoeken.

Want wie door de Korte Meer loopt, zal het geveltje allicht straal gepasseerd zijn. Het pand is klein, en dat vertaalt zich in een wat geknutselde opstelling van de tafels. Storend is het gebrek aan intimiteit. Het gesprek aan de tafel naast mij wens ik niet niet zo nadrukkelijk te kunnen volgen. Het interieur in het algemeen is niet het sterkste punt van deze zaak. Het is onsamenhangend en het ademt geen sense of quality. Positief punt is de inkijk in de keuken.

Maar goed, de essentie graag. Het restaurant laat zich aankondigen als een keuken met Aziatische inslag. Men kan gewagen van een 'wokrestaurant', op voorwaarde dat er verder geen enkele link wordt gelegd met de fabrieksmatige all-you-can-eat concepten.

Bij een vorige gelegenheid hebben we het suggestiemenu ontleed, en dat is een hoogvlieger gebleken. Vandaag minder tijd, en dus enkel een hoofdgerechtje. In menig (amateur) kookprogramma worden varkenswangetjes geserveerd, vaak met (zichtbaar) wisselend succes. Niets daarvan hier, de wangetjes als onderdeel van de 'Jungle Curry' zijn perfect gegaard (het woord cuisson krijg ik niet uit mijn strot) en ze matchen erg leuk met de Aziatische inslag. De aromatische curry is iets te nadrukkelijk aanwezig, maar dat werd ruimschoots goedgemaakt door de zachte smaak van de erg lekkere oesterzwammen. Bonuspunten zijn er voor de noedels, waarmee de chef verrassend uit de hoek komt voor iemand die de Aziatische keuken enkel kent van bij de Chinees. De textuur en smaak zijn van hoogstaande kwaliteit. Het geheel mocht iets pikanter, maar dat is subjectief natuurlijk.

Een bijzondere vermelding tenslotte voor het speculoosschuimpje bij de koffie. Een knipoog naar de fusionkeuken waar de chef graag mee uitpakt. Een lekker en licht niemendalletje, een fijne afsluiter van een ontspannen lunch.

Eindoordeel: 14/20

Grand Cabaret, Nieuwpoort

We zijn in dit restaurant terecht gekomen dankzij de Gault Milliau. We zochten iets in de buurt van Oostduinkerke, en dat is niet evident. 14/20 klonk veelbelovend, en de eerste aanblik van het restaurant was erg positief. Het interieur baadt in een zekere kitsch, maar dat stoort helemaal niet. Het klòpt dan ook tot in de puntjes, de Charlie Chaplin film die te bekijken was, was erg origineel.

De bediening maakt een sympathieke indruk. Die wordt echter onmiddellijk in de kiem gesmoord door het pedante toontje waarop de maître d'o mij op mijn - toegegeven - domme opmerking over de wijnkaart wijst. De maître blijkt competent maar niet vriendelijk. Dat is in tegenstelling tot de rest van het bedienend personeel, dat vriendelijk is maar niet competent.

We kozen het 'Teaser' menu, vier gangen naar de keuze van de chef. De amuses waren achteraf bekeken symptomatisch voor het menu dat we hadden gekozen. Dat betekent, kwalitatieve producten en een kok die duidelijk talent heeft maar dat niet weet te doseren. Overkill dus. Te complexe combinaties, teveel smaken. Een crême brulé van foie gras is een steeds een goede keuze, maar het is een amuse die weinig erbij toelaat. De smaak is zo complex dat alles wat erna komt niets lijkt te maken hebben met de smaak van de foie gras.

Het eerste gerechtje was het hoogtepunt van de avond. Een tartaar van verse tonijn met een erg verdienstelijke wasabimayonaise. De tonijn was van erg goede kwaliteit, en had dan ook niets anders nodig om tot zijn recht te komen. Het gerechtje was evenwichtig (voornamelijk alleen de frisse smaak van tonijn) en eenvoudig. Bonuspunten waren er voor de hoeveelheid. Het 'bergje' tonijn nodigde uit om de vork vol te laden, en dat is een ervaring die perfect past in het ongedwongen karakter van de zaak.

Het annonceren van de gerechtjes was dan weer geen aangename ervaring. Het was een snel en gerepeteerd afhaspelen van de zichtbare kenmerken. De zaken die we ook hadden kunnen raden dus.

Het gerechtje met vis was een misser. De smaak van de vis (welke was het? ik weet het zelfs niet meer) ging vol-le-dig verloren in de compleet overbodige pesto. Was de kwaliteit niet goed? Lag de vis daar al een paar dagen? Waarom in godsnaam die pesto?! Ook de rest van het bord was een kakafonie van smaken. Het eekhoorntjesbrood was niet overtuigend, en de gedroogde tomaatjes pasten geheel niet in het smaakevenwicht wegens te uitgesproken.

Het dessertje heeft ook niet overtuigd. Het ijs was verdienstelijk, het sapje was smakelijk en het geheel zag er niet onappetijtelijk uit. Maar ook niet sexy. Het zijn het soort desserts die je doen verlangen naar een oerdegelijke dame blanche met verse chocoladesaus.

Conclusie, Gault Milliau was wel erg gul met de 14/20, en 48 euro was érg overpriced voor het menuutje dat we kregen voorgeschoteld. Er wordt geen enkele kredietkaart aanvaard, dus we moesten nog door de kou naar de bankautomaat. Onaanvaardbaar voor een restaurant dat het aandurft om met het kenteken van GM furore te maken.

Eindoordeel: 11/20